Samsung

ในช่วงปี 1980-1990 บริษัท Samsung เป็นบริษัทเกาหลีธรรมดาบริษัทหนึ่ง ยิ่งเวลาผ่านไป... Samsung ค้นพบว่าตนเองเป็นบริษัทที่ขาดพัฒนาการ และ In ward-looking เป็นผลให้ Output ของบริษัทเป็นสินค้าพื้นๆ ไม่มีอะไรน่าตี่นเต้น และแน่นอน เมื่อสินค้าไม่มีความแตกต่าง Samsung ก็ต้องอยู่ในเกมของการต่อสู้กันที่ราคา ทำให้กำไรของสินค้าต่อชิ้นบางมากปี 1993 คือปีแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของ Samsung ประธานบริษัท Lee Kun-Hee ตัดสินใจเปลี่ยนทิศทางในการทำธุรกิจจากการเป็นบริษัทท้องถิ่น เขาต้องการให้ Samsung กลายมาเป็นบริษัทระดับโลก โดยเริ่มจากประธานบริษัทอย่าง Lee Kun-Hee  มองว่าผู้บริหารธุรกิจที่มีความรู้ความสามารถย่อมทำให้ธุรกิจเติบโตได้อย่างรวดเร็วและดีเยี่ยม ด้วยความคิดแบบนี้ เขาจึงนำผู้บริหารจากโลกตะวันตกเข้ามาทำงานในบริษัท และเปลี่ยนวิธีในการบริหารบุคคลมุ่งเน้นที่ฝีมือและคุณภาพของพนักงาน โดยมีแรงจูงใจพนักงานด้วยการขึ้นเงินเดือน ปรับตำแหน่ง โดยหลักสำคัญอยู่ที่คุณภาพมากกว่าวุฒิการศึกษา ซึ่งจะมุ่งเน้นโดยเฉพาะด้าน  Research & Development ที่ Lee Kun-Hee  ให้ความสำคัญมากๆ โดยการทุ่มทุนเป็นเงินจำนวนมหาศาลเพื่อการพัฒนาด้านนี้ เพื่อยกระดับ Sumsung ให้มาเป็นบริษัทระดับโลกให้จงได้ เมื่อ Lee Kun-Hee  เกิดแนวคิดในการพัฒนา จึงส่งผลให้พนักงาน 25% ของพนักงาน Sumsung ให้ความสำคัญของการทำ Research & Development การให้ความสำคัญกับการวิจัยและพัฒนาย่อมส่งผลให้ Sumsung  ขึ้นมายืนในระดับโลก ซึ่งสัดส่วนเงินเป็นเปอร์เซ็นต์ของรายได้บริษัทจะอยู่ที่ 9% ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่ Lee Kun-Hee  ยอมทุ่มสุดตัว เพื่อให้ตัวเองเข้าไปในตลาดโลกสามารถแข่งขันกับสินค้าของโลกตะวันตกได้ ซึ่งจากความทุ่มเทแรงกายและแรงใจทำให้ปัจจุบัน Samsung มีบริษัทในเครืออยู่เป็นจำนวนมากโดยแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มหลักๆ โดยรายได้ส่วนใหญ่นั้นจะมาจากกลุ่มของ Samsung Electronics ที่เริ่มก่อตั้งในเมืองซูวอน เกาหลี ปี 1969 จนเติบโตกลายเป็นผู้นำด้านเทคโนโลยีสารสนเทศระดับโลก มีการบริหารจัดการบริษัทในเครือมากกว่า 200 แห่งทั่วโลก ผลิตภัณฑ์และสินค้าที่นำเสนอครอบคลุมถึงเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้าน เช่น โทรทัศน์ , มอนิเตอร์ , เครื่องพิมพ์ , ตู้เย็น และเครื่องซักผ้า ตลอดจนถึงผลิตภัณฑ์และสินค้าด้านการสื่อสารแบบเคลื่อนที่ อาทิ สมาร์ทโฟน มือถือและแท็บเล็ตพีซี นอกจากนี้ Samsung ยังคงเป็นผู้นำเสนอส่วนประกอบอิเล็กทรอนิกส์สำคัญ เช่น DRAM และเซมิคอนดักเตอร์นอน-เมโมรี่ 

กว่าจะได้มาซึ่งความสำเร็จ ก็ทุ่มทุน ทุ่มแรงไปมากมาย กล่าวคือ ซัมซุงมองว่า ธุรกิจตัวเองอุปมาอยู่ในธุรกิจปลาดิบ คือเมื่อออกสินค้าใดก็แล้วแต่ ในช่วงแรกๆ ที่สินค้านั้นยังคงใหม่อยู่ ยังไม่มีคู่แข่งหรือผู้สามารถลอกเลียนแบบได้มาก ราคาของสินค้าก็จะสูง แต่เมื่อเวลาผ่านพ้นไป เมื่อมีสินค้าหรือคู่แข่งขันมากขึ้น ราคาของสินค้าก็จะตกลง ความเร็วของการปรับตัว และการออกแบบสินค้าที่สอดรับกับพฤติกรรมผู้บริโภค ซึ่ง dynamic มาก จึงเป็นเรื่องสำคัญ โดยที่ไม่ได้นำเรื่องความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมานำเสนอขาย หากแต่เน้นการออกแบบสินค้าเพื่อให้ตอบสนองต่อต้องการอย่างรวดเร็ว จะเป็นสิ่งที่ Samsung ทำได้ดีกว่าบริษัทญี่ปุ่น ซัมซุงจึงตระหนักว่าปัจจัยแห่งความสำเร็จในธุรกิจของตนเอง ซึ่งก็คือความเร็ว กลยุทธ์และการบริหารองค์กรในด้านต่าง ๆ ก็จะได้รับการออกแบบเน้นไปที่ความเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเร็วของข้อมูลต่าง ๆ โดยเฉพาะข้อมลจากตลาด สู่มือผ้บริหาร และการตัดสินใจจากผู้บริหารสู่การปฏิบัติ การใช้ความเร็วเป็นตัวขับเคลื่อนความได้เปรียบขององค์การ จะเป็นไปได้ยากบนโครงสร้างองค์การที่มีลักษณะเป็นลำดับชั้น หรือเป็นไซโล ซึ่งมีสายงานการบังคับบัญชาซับซ้อน ง่ายต่อการเกิดความขัดแย้งและความล่าช้าในการตัดสินใจ ซัมซุงก็ตระหนักถึงข้อนี้ดี จึงวางโครงสร้างองค์กรให้เอื้อต่อความเร็วในการประสานงานและตัดสินใจ